"Natalka miała 19 lat, ja miałem 39. Wiek mi nie przeszkadzał. Była jeszcze młodziutka, taka naiwna i urocza. Dzielę się doświadczeniem"

Po dwóch nieudanych małżeństwach i całkowitym rozczarowaniu kobietami już nie liczyłem na to, że kiedykolwiek zechcę ponownie brać kogoś za żonę. Przemyślałem trochę ten temat, zastanawiałem się, dlaczego poprzednie małżeństwa się nie udały, i oto co wam powiem.

Żonę trzeba szukać jak najmłodszą. Gdy jeszcze nie jest ukształtowana jako osobowość, można ją dostosować do siebie i wychować tak, jak się chce.

Moja pierwsza żona znała tylko słowo „daj”. Na wszystko potrzebowała pieniędzy. Zamieniła mnie w chodzący portfel, pracowałem tylko na nią. Daj na paznokcie, na salony, sukienki, rzęsy... i tak dalej.

Druga była odwrotnie – niezależna. Wielka karierowiczka! Pieniędzy nie prosiła, ale w domu jej praktycznie nie było. Gdyby mogła, to spałaby w pracy. Mówiłem jej o dzieciach, a ona o awansie.

Nie mogliśmy się dogadać, musieliśmy się rozwieść.

Co do mojej trzeciej, to w końcu przejrzałem na oczy. Natalka miała 18 lat, kiedy się spotkaliśmy, ja miałem 38. Wiek nie stanowił przeszkody. Była jeszcze młodziutka, taka naiwna i urocza. Najważniejsze, że słucha się mnie.

Starała się mnie zadowolić, stale pytała o zgodę, ważne decyzje przerzucała na mnie. Nigdy nie prosiła o pieniądze, nie robiła scen, a kariera nie była dla niej najważniejsza w życiu.

Powiedzielibyście, że to niemożliwe? A ja wam powiem, że jaką chciałem, taką sobie wychowałem. Więc mężczyźni, zapamiętajcie. Jeśli chcecie mieć troskliwą, posłuszną, cichą żonę, rozglądajcie się za młodszymi lub starszymi pannami.

One chwytają się możliwości wyjścia za mąż. Będą więc również starać się was zadowolić.