„Na początku nie rozumiałam, ale potem dotarło do mnie: mój stary przyjaciel nie tylko wlazła do rodzinnego biznesu, ale także do łóżka z moim mężem”

Rosłam bez rodzicielskiej miłości, ale nie narzekam. Po rozwodzie rodziców mama musiała wrócić do pracy. Moja babcia przeprowadziła się do nas. Mieszkałyśmy troje i zawsze miałyśmy co robić i o czym rozmawiać.

Kiedy osiągnęłam wiek, w którym chłopcy zaczęli zastępować lalki, zaczęłam dostawać rady. Babcia poradziła mi, żebym w ogóle nie zwracała uwagi na chłopców, bo wszyscy są tacy sami - kobieciarze i palanty. Moja mama była bardziej lojalna. 

Prosiła, żebym była ostrożna i pamiętała, że powinnam polegać tylko na odpowiedzialnych i poważnych facetach. Lepiej nawet nie patrzeć na tych wszystkich żartownisiów i wesołków.

 Znalezienie tego właściwego nie zajęło mi dużo czasu. Bartka poznałam na trzecim roku studiów, kiedy odbywałam praktykę w restauracji. On już tam pracował jako barman. 

 Szybko się zaprzyjaźniliśmy, a później zaczęliśmy się spotykać. Facet czekał, aż skończę studia i otrzymam dyplom, i dopiero wtedy się oświadczył.

Moja mama była szczęśliwa, babcia martwiła się, ale i tak wręczyła mi klucze do swojego mieszkania podczas małej uroczystości: 

„Żyj, bądź szczęśliwa i mądra!” wzniosła toast i przytuliła mnie mocno, szepcząc do ucha: „Dziecko, bądź szczęśliwe, ale nie zapomnij być ostrożne”.

Bartek pomógł mi znaleźć pracę w restauracji, w której pracował. Zostałam zatrudniona jako pomocniczka na kuchnię. Praca jest ciężka, cały dzień jesteś na nogach, a czasami musisz nosić ciężkie pudełka z jedzeniem. 

Pewnego dnia, po dużym wysiłku fizycznym, poczułem ostry ból w żołądku. Bolało tak bardzo, że musiałem wezwać karetkę. W szpitalu powiedziano mi, że jestem w ciąży i że grozi mi przerwanie ciąży.

Spędziłam w szpitalu dwa tygodnie. Bartek przychodził codziennie, bardzo martwił się o mnie i dziecku. 

Kiedy wypisano mnie do domu, ostrzeżono mnie, że jeśli chcę urodzić to dziecko, nie powinnam podnosić niczego cięższego niż szklanka wody. 

Musiałam zrezygnować z pracy. Mój mąż pracował sam, zarabiał nieźle, ale byliśmy jeszcze tylko dwoje. Kiedy urodzi się dziecko, nie wytrzymamy.

 Pewnego wieczoru rozmawialiśmy o możliwych opcjach. Bartek zasugerował, żebyśmy zaryzykowali i założyliśmy własną firmę. Mieliśmy trochę pieniędzy, które oszczęzaliśmy na samochód. 

Miałam jednak nadzieję, że nie wydamy tych pieniędzy, ale odłożymy je na narodziny dziecka. Nawet się o to pokłóciliśmy. Mój mąż był tak entuzjastycznie nastawiony do pomysłu własnego biznesu, że nie chciał słuchać rozsądku.

Uległam i powiedziałam, że będę go wspierać we wszystkich jego przedsięwzięciach. Był to mały sklep spożywczy. 

 Gdy znaleźliśmy lokal, przeszliśmy wszystkie niezbędne inspekcje, zamówiliśmy regały i inny sprzęt, znaleźliśmy dostawcę i otworzyliśmy, popadliśmy w takie długi, że do dziś boję się je wspominać.

Niemniej jednak sklep zaczął przynosić zyski. Kiedy urodziła się Natalia, nie martwiliśmy się już o to, jak żyć i skąd wziąć pieniądze. 

 Byłam zajęta wychowywaniem dziecka, Bartek zajmował się biznesem. Wszystko szło dobrze, a później otworzyliśmy kolejny sklep na drugim końcu miasta. 

 Mąż poprosił mnie, abym znalazła mu asystenta, ponieważ samemu trudno było sobie ze wszystkim poradzić. Wtedy przypomniałam sobie o mojej przyjaciółce ze szkoły. 

 Zofia jest ekonomistką i chętnie przyjęła tę pracę. Mogłam sobie sama poradzić, ale byłam w drugiej ciąży.

Po urodzeniu syna przeprowadziliśmy się do większego mieszkania. Wzięliśmy hipotekę i sprzedaliśmy mieszkanie mojej babci, żeby wpłacić zaliczkę. Bartek był zawsze zajęty, ale starał się znaleźć czas dla dzieci i dla mnie.

Mieszkaliśmy razem przez 16 lat i nigdy nie żałowałam o swoim wyborze, dopóki nie wydarzyło się nieszczęście. Artem miał wypadek samochodowy.

Doznał obrażeń uniemożliwiających mu życie. To był ciężki cios dla naszej rodziny. Dobrze, że na miejscu były moja mama i babcia, które pomogły wszystko zorganizować. Sama bym sobie nie poradziła.

Kilka tygodni po pogrzebie zadzwonił do mnie notariusz. Musieliśmy uporządkować cały majątek. 

 Poszedłam na spotkanie, nie podejrzewając niczego złego. Krzysztof Wiśniewski złożył kondolencje, a następnie poinformował mnie, że Bartek zostawił Zofii cały swój majątek, w tym trzypokojowe mieszkanie, trzy sklepy, samochód i dom na wsi. 

„Na początku nie rozumiałam dlaczego i dopiero potem dotarło do mnie, że moja stara przyjacielka nie tylko wszedła do rodzinnego biznesu, ale także do łóżka z moim mężem. Bartek miał szczęście, że był już w pokoju, w przeciwnym razie sama bym go zabiła ....

Można przetrwać zdradę, ale jak przetrwać utratę całego majątku?