5 najbardziej spotykanych blędów rodziców w wychowaniu dziecka

Rodzice często popełnią wielkie błędy w wychowaniu dziecka, a potem zadają sobie pytanie, dlaczego moje dziecko jest taki niewychowane? Czy dlaczego dziecko tak źle mi traktuje? Oczywiście wielu z nas wychowuje dzieci tak, jak wychowali nas nasze rodzice. Wszystko zgodnie ze starym schematem. Ale czasem warto zadać sobie pytanie, może robię coś złego? Rzeczywiście, w przyszłości, gdy nasze dziecko będzie już dorosłe, nie będziemy już w stanie go wychowywać inaczej. Dlatego od dzieciństwa nie wolno nam popełniać błędów, które popełniamy. A więc, jakie są te błędy?

Nowonarodzone kocięta lub katoterapia: kotów nigdy dość, szczególnie małych kociąt (zdjęcie)

1.   

Nie wolno mówić do dziecka takie frazy: „Nic dobrego z ciebie nie wyrosnie”. W żadnym wypadku takie zwroty nie powinny być dozwolone w odniesieniu do dziecka, ponieważ one niegatywnie mogą wpłynąć na przyszłość dziecka.

2.

Obrażające zwroty. „Dlaczego jesteś tutaj rozwiedziony? Nie jesteś Whitney Houston! Krzyczysz jak wrona!”, „Przestań tańczyć, zepsujesz podłogę” . Dziecko postrzega takie wyrażenia w wierze. Po tym bardzo trudno będzie uwierzyć, że na przykład naprawdę potrafi nauczyć się tańczyć.

3.

Kara fizyczna. Zdarza się, że otrzeźwiającego nastolatka musisz poklepać po twarzy. Ale w żadnym wypadku nie powinieneś bić dzieci pasem lub ręką za wady. Od konsekwencji kary fizycznej psychologowie rozróżniają agresję dzieci, zwątpienie i upokorzenie, nieufność rodziców, a nawet choroby somatyczne.

Chłopak ze swoim psem zaśpiewali piosenkę dla ludzi w czasie kwarantanny. Nagranie jest hitem

4.

Kłamstwo. Nie można nie dotrzymać obietnic złożonych dziecku lub wykazać się niekonsekwencją: grozić karą, a później zapomnieć o jej wprowadzeniu w życie. Prędzej czy później kłamstwo stanie się oczywiste, a ty stracisz zaufanie i autorytet dziecka.

5.

Ignorować. Badania przeprowadzone przez amerykańskich psychologów wykazały, że ignorowanie dziecka przez rodziców jest najbardziej traumatycznym sposobem karania. Wszystkie dzieci, których rodzice przestali zauważać na potrzeby eksperymentu, wykazywały reakcję stresu, bólu i strachu. Jeśli w odpowiedzi na niewłaściwe zachowanie dziecka postanowimy ukarać go ignorowaniem, jednocześnie wyjaśniając dziecku: „Teraz dla mnie nie istniejesz”, głęboko traumatyzujemy dziecko, nie otrzymuje potwierdzenia jego istnienia, a to jest dla niego bardzo ważne.