Myśli są jak robótki na drutach. Wzór jest dziergany, dziergany. A wszystkie myśli są ciągnięte za nici i zbierane we wzór.
Czasami okazuje się, że jest to ponury wzór. Jak pajęcza sieć. I sam możesz się pogubić w tej sieci.
Ta kobieta szła z mężem ciemną zimową ulicą.
Pokłócili się o drobiazg. Kobieta zamilkła, nadąsała się i zaczęła robić na drutach.
Co za nieprzyjemny człowiek. Uparty jak osioł. Nie da się z nim rozmawiać. Pomaga swoim krewnym. I jeszcze nie powiesił szafek w domu. Minęły już dwa dni!
Nie zarabia wystarczająco dużo. Chrapie. Nigdy nie da mi romantycznego prezentu... Jest okropną osobą. Jak udało mi się żyć z tak obojętną osobą przez trzydzieści lat?
Popularne wiadomości teraz
"Ostatni egzamin zdawałam w sukni ślubnej. I śmiech, i łzy. Usłyszałam, jak teściowa chwali się, że oszukała moich rodziców na 15 tysięcy zł": z życia
"Syn żąda byśmy przeprowadzili się do jego kawalerki, a on do naszego domu, jego żona znów jest w ciąży. Nie mówi co zrobić z młodszym synem": z życia
"Jestem starszą synową, pomagam teściowej a ona mnie nie szanuje. A Polina młodsza jest bezczelna, nic nie robi i ją uwielbiają":Niesprawiedliwe życie
Historia z pociągu: "Pani jechała do syna aby zająć się wnukami. Droga daleka, w przedziale był starszy mężczyzna, który jadł herbatniki z wrzątkiem"
Przed nami samochód utknął w śniegu. Starszy mężczyzna pcha samochód, ale nie może go wypchnąć. Wszyscy przechodzą obok. A mąż tej kobiety podbiegł i pomógł. Wypchnął samochód! Uścisnął rękę starszego mężczyzny.
Pobiegł z powrotem do żony, która stała i czekała.
Biegł, utykając. Była ranna. Czapkę miał zdjętą, włosy siwe na śniegu. Uśmiechał się jak chłopiec.
Zawsze biegł na pomoc.
Każdemu. I zawsze niósł najcięższe. I dzielił się jako ostatni. I nosił swoją żonę na rękach, dosłownie. Nie z powodu romansu, ale kiedy była poważnie chora. Był gotów poświęcić dla niej wszystko.
To moja żona odrzuciła stary wzór. I zaczęła dziergać nowy. Kiedy jej mąż pobiegł pomóc. A ona stała i podziwiała go.
Wszyscy czasami dziergamy złe wzory z czarnych nici myśli. Wszyscy. A potem mały uczynek lub życzliwe słowo pomaga rozpocząć kolejne dzierganie. Ten właściwy. Dobrą. Ciepłe, delikatne, miękkie.
I znów jesteśmy połączeni. Połączeni z naszymi bliskimi czułymi więzami miłości.
Pisaliśmy również o: "Zanim odeszłam z pracy, postanowiłam dowiedzieć się, dlaczego moi koledzy zawsze mnie unikają: tak właśnie myślałam"
