„Gdybyś tylko wiedziała, jak bardzo kocha moją Maję, jak bawi się z dziećmi”: jej matka mówiła przyjaciółce więcej niż raz, a wszyscy byli zazdrośni

Wierzyła, że wyjątkowe spotkanie dopiero nadejdzie. Cała wioska czekała, aby zobaczyć, kogo znajdzie ta piękność.

Kiedy Maja przyprowadziła do rodziców swojego narzeczonego, wszyscy byli zaskoczeni. Jej Andrzej to zwykły i nijaki facet.

Ludzie szeptali o tym, co taka piękność w nim widziała. Maja zasługiwała na kogoś lepszego. Matce dziewczyny też nie podobał się chłopak, chciała dla córki prawdziwego księcia. Andrzej nie dość, że nie jest przystojny, to jeszcze pochodzi z biednej rodziny.

Maja nie rozumiała, dlaczego nie lubią Andrzeja; był miły i szczery, i kochał ją. Dlaczego wszyscy mówili jej, że nie jest jej wart? Uroda nie jest najważniejsza, najważniejsze jest to, że kocha go za to, kim jest, i próbowała to wytłumaczyć matce.

Później rodzice zaakceptowali wybór córki i świętowali ślub. Nowożeńcy zostali w mieście, Andrzej poszedł tam do pracy, a Maja skończyła studia. Maja zaszła w ciążę i spodziewali się syna. Rok później urodziła im się córka. Andrzej był naprawdę wspaniałym mężem i troskliwym ojcem, pomagał żonie we wszystkim.

Matka Mai wielokrotnie opowiadała przyjaciółce po wizycie u młodej rodziny, jak bardzo zięć kocha jej córkę: opiekuje się dziećmi, chodzi do pracy i pomaga jej we wszystkim w domu. Nosi swoją córkę na rękach. I nazywa Maję niebieskooką szczęściarą...

Wkrótce wszyscy w wiosce zaczęli zazdrościć dziewczynie szczęścia, a kilka lat później ich rodzinę dotknęło nieszczęście. Maja została potrącona przez samochód i potrzebowała dużo czasu i wysiłku na rehabilitację. Wtedy wszyscy we wsi zaczęli mówić o tym, czy Andrzej zostawi młodą kobietę.

On jednak dzielnie opiekował się dziećmi, gotował posiłki i był z ukochaną w szpitalu. Dzięki jego miłości Maja wyzdrowiała.

Od tego czasu minęło wiele lat, ale wzajemne zrozumienie i szacunek pozostały w ich życiu. Siwowłosy mężczyzna nazywa żonę swoim niebieskookim szczęściem...