Igor okazał się nieco infantylną, ale łagodną, delikatną osobą i zręcznym kochankiem. Nasze pierwsze spotkanie niepostrzeżenie dla nas obojga przerodziło się w coś więcej.
Bardzo podobało mi się to, że Igor stale się troszczy, zwraca uwagę na drobiazgi, prawi komplementy i dobrze dogaduje się z moim synem. Nie zadawałam żadnych specjalnych pytań na temat stylu życia mojego nowego towarzysza, po prostu cieszyłam się chwilą.
Igor przyjeżdżał do mnie do domu raz w tygodniu, czasem częściej - nie zapraszał mnie do siebie, bo mieszkał z mamą. Zawsze przynosił pyszne jedzenie i przygotowywał mnóstwo drinków.
Były też kwiaty i prezenty na święta, choć czasem dość dziwne: na przykład budzik z rozgwieżdżonym niebem albo jakaś bransoletka. Później przypomniałam sobie to wszystko i zdałam sobie sprawę, że przegapiłam dzwonki ostrzegawcze o infantylizmie Igora, ale było już za późno.
Na fali miłosnej pasji i hormonalnego koktajlu, który szalał w moim ciele, postanowiliśmy się pobrać - Igor oświadczył się, powiedział piękne słowa, dał mi pierścionek (tani, ale ładny) i bukiet kwiatów.
Zapytałam o podróż poślubną, ale Igor to zbył, mówiąc, że pieniądze nie są teraz zbyt dobre i nie ma gdzie zabrać dziecka. Pomyślałam, że w porządku, to nic takiego, będzie więcej wakacji.
Popularne wiadomości teraz
Niespodzianki zaczęły się, gdy zamieszkaliśmy razem. Ihor dokładał się do czynszu za mieszkanie - ja płaciłam jedną trzecią, dwie trzecie za siebie i syna. Nie dzieliliśmy się jedzeniem, ale Igor nigdy nie brał nic ekstra.
Objawienie przyszło latem, kiedy mój mąż zaczął przynosić z targu trzy brzoskwinie - po jednej dla każdego z nas, i to wystarczyło. Poczułam się oszukana, głęboko rozczarowana i zaczęłam skarżyć się mężowi.
Powiedział, że nie ma teraz dużo pieniędzy (jak się później okazało, nie miał ich dużo od czasów, gdy był nastolatkiem), więc musi oszczędzać. Ihor ciągle się irytował.
Zaczął krzyczeć, że nie bierze ode mnie pieniędzy i w ogóle niewiele zarabia. Zdałam sobie sprawę, że powinnam była bardziej uważać na małżeństwo, zwracać uwagę na znaki ostrzegawcze i przedyskutować ważne kwestie, zanim zaczęliśmy razem mieszkać.
Wiedziałam na pewno, że kończy mi się cierpliwość, a miłe niespodzianki i komplementy nie wystarczą do wspólnego życia. Proponowałam Igorowi różne opcje rozwiązania problemu - polecałam wolne miejsca, chciałam uczyć, pomagać, wspierać, ale słyszałam niechęć poprzez wymówki.
W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że mój mąż przeniósł się z jednej mamy do drugiej - czyli do mnie. W rezultacie nie był pełnoprawnym partnerem i dorosłym mężczyzną, ale nastolatkiem. Ogólnie nie jest zły, ale w proteście regularnie stosuje bierną agresję i nie chce normalnie pracować.
Ihor był w stanie uzupełnić swoje dochody pracą na pół etatu, ale większość czasu spędzał w domu. Zarobione pieniądze wystarczały mu tylko na jedzenie i część czynszu.
Podczas kolejnej afery powiedziałam mu, że chcę rozwodu. Krzyknąłem, że jestem zmęczony dźwiganiem wszystkiego samemu, chcę mężczyzny!
Igor był przewidywalnie obrażony, że nie motywuję go do zarabiania więcej!
Po czym spakował swoje rzeczy i wyszedł. Odetchnęłam z ulgą i stwierdziłam, że to bezcenne doświadczenie.
