"Mama była chora, wysyłałam jej pieniądze, siostra się nią opiekowała. Gdy Bóg zabrał mamę, siostra zatrzymała nieruchomość dla siebie": z życia

Odkąd pamiętam, zawsze pomagałam jej wszystkim, czym tylko mogłam.

Jednak ludzie różnie mówią, na przykład, że gdy trzeba coś podzielić między krewnymi, to wszyscy się zjawią. I ci, których zaproszono, i ci, o których dawno zapomniano.

Nie z powodu dobrego życia musieliśmy z mężem wyjechać za granicę do pracy. Dopiero co się pobraliśmy. Własnego mieszkania nie mieliśmy. Mam tylko jedną matkę, a rodzice męża sami mieszkają w kawalerce. Nie było nikogo, od kogo moglibyśmy oczekiwać pomocy.

Chociaż moja matka miała mieszkanie dwupokojowe, mieszkała w nim również moja młodsza siostra, Magda.

Oboje z mężem pracowaliśmy w szkole, ale patrząc na pensje i ceny, stało się jasne, że nigdy nie odłożymy na własne mieszkanie, a jeśli weźmiemy kredyt hipoteczny, to będziemy musieli żywić się tylko chlebem i wodą. Nie starczyłoby pieniędzy na podstawowe potrzeby i niezbędne zakupy.

Zatrudniliśmy się w fabryce w Niemczech. Warunki były dobre, pensja wysoka, a do tego przydzielili nam pokój w internacie. Postanowiliśmy, że będziemy tam pracować, dopóki nie uzbieramy na własne mieszkanie.

Oczywiście było ciężko stać wiele godzin na nogach. Pod koniec dnia roboczego nogi odmawiały posłuszeństwa, a kręgosłup palił z bólu, ale nic nie można było na to poradzić.

Starałam się jak najczęściej dzwonić do domu, pytać, jak się mają. Mama mówiła, że wszystko jest w porządku, tylko że bardzo za mną tęskni. Siostra jednak przyznała, że z naszą matką jest źle.

Oddała wyniki badań, a lekarze nie mieli dobrych prognoz. Trzeba było przejść badania w stołecznym szpitalu. Mama odmawiała, ponieważ nie miała pieniędzy.

Oczywiście, wysłałam Magdzie sporą sumę i nakazałam natychmiast zawieźć mamę do szpitala, a potem poinformować mnie o wynikach. Kiedy siostra zadzwoniła i powiedziała, że mama ma raka, prawie zemdlałam.

Nie mogłam w to uwierzyć, dlaczego wszystkie nieszczęścia muszą spotykać naszą rodzinę? Straciliśmy ojca z powodu raka, a teraz mama.

Chciałam wrócić do domu, aby być przy mamie, wspierać ją i pomagać w każdy możliwy sposób. Jednak mąż powiedział, że bardziej pomogę, jeśli zostanę i będę wysyłać pieniądze na leczenie mamy.

W domu nie znajdę pracy z taką pensją. Porozmawiałam z Magdą, poradziłam się i doszłyśmy do wniosku, że faktycznie lepiej będzie, jeśli zostanę i pomogę mamie finansowo.

Pieniądze nie mają znaczenia, gdy nie ma zdrowia. Mama odeszła po trzech miesiącach. Z mężem natychmiast wróciliśmy do domu, ale nie zdążyliśmy na pogrzeb. Wszystkim zajęła się Magda. Gdybym tylko wiedziała, że takie nieszczęście spotka moją mamę, nigdy bym nie wyjechała do pracy, tylko była z nią przez ten cały czas, który został jej dany przez Boga.

Bardzo ciężko przeżyłam stratę mamy. Nie chciałam nic jeść, schudłam, męczyły mnie mdłości. Mąż martwił się o moje zdrowie i nalegał, żebym poszła do lekarza.

Obiecałam, że to zrobię, kiedy miną 40 dni. Przy sprzątaniu stołu Magda zaczęła rozmowę o spadku.

Powiedziała, że ostatnia wola naszej matki została wyrażona w testamencie, który napisała tuż przed śmiercią. Mama tak bardzo się obraziła, że nie byłam przy niej, że mieszkanie i działkę zapisała Magdzie. Nie mam na co liczyć.

– I masz czelność zatrzymać to wszystko dla siebie? – zapytałam siostrę, która doskonale wiedziała, ile pieniędzy wysłałam na leczenie mamy.

– Co ma do tego moja czelność? – oburzyła się. – Mama tak chciała, nie mogę nie wykonać jej ostatniej woli.

Zaczęłam się trząść i straciłam przytomność. Obudziłam się w szpitalu. Mąż był przy mnie, trzymał mnie za rękę i poprosił, żebym więcej nie przejmowała się drobiazgami. Zostaniemy rodzicami.

Z Magdą przestałam utrzymywać kontakt. Mieliśmy pieniądze, więc postanowiliśmy kupić kawalerkę, a za resztę otworzyć mały sklepik z zabawkami dla dzieci.

Po 18 latach siostra sama przyszła do mojego domu. Prosiła o przebaczenie za to, co kiedyś zrobiła i że zostawiła mnie z niczym. Życie ją pokarało.

Rozwiodła się z mężem, a ponieważ prawo własności weszło w życie, gdy była z nim w związku małżeńskim, to on zażądał połowy mieszkania. Musiała sprzedać mieszkanie, żeby się z nim rozliczyć.

Chciała zamieszkać na działce, ale ponieważ rzadko tam jeździła i nie dbała o nią, dom się zapadł, jedna ściana pękła, a dach przecieka. Nie da się tam mieszkać.

Magda ma pieniądze ze sprzedaży mieszkania, ale nie starczy jej na zakup nawet kawalerki. Prosiła, żebym pożyczyła jej pieniądze, bo inaczej będzie musiała spać na dworcu.

Zapytałam męża, czy pożyczyć, a on powiedział, że decyzja należy do mnie. Żal do Magdy wciąż tkwi w moim sercu. Przez te wszystkie lata nie chciała się pogodzić i żyła po swojemu, a kiedy spotkało ją nieszczęście, od razu przypomniała sobie o starszej siostrze. Nie wiem, czy warto ponownie wpuszczać ją do swojego życia. Muszę to przemyśleć.

Pisaliśmy również o: "Moje prawdziwe życie zaczęło się na studiach. Potem był ślub z urzędnikiem, a siostra zaczęła nas zbyt często odwiedzać, bo jest bezwstydna": z życia

Może zainteresuje: "Kiedy wychodziłam za mąż, pokazałam babci swoją obrączkę z grawerem. Powiedziała, że to zły znak, a ja jej nie uwierzyłam": z życia  

Przypominamy:  "Chciałam pomóc biednej znajomej i zaprosiłam ją do pracy u nas. A ona była tak ubrana, jakby szła na randkę z moim mężem. Nie ma wstydu": z życia.