Miałam wielu adoratorów, bo natura nie pozbawiła mnie urody. Ale nie chciałam faceta ze wsi, bo byłam wieśniaczką. Moi rodzice ciężko pracują od rana do nocy, a ja chciałam lepszego życia dla siebie. Chciałam wyjechać do miasta.

W ciepły letni wieczór poznałam chłopaka z sąsiedztwa. Spotykaliśmy się przez około rok i pobraliśmy się. Na początku wszystko było w porządku, nie obrażał mnie, ale w żaden sposób mi nie pomagał. Był leniwy. Ja też nie pracowałam, bo byłam jeszcze studentką, więc rodzice pomagali nam, jak mogli. Później zaszłam w ciążę i czułam się jeszcze bardziej zawstydzona. Zdałam sobie sprawę, że ten ciężar spadnie tylko na mnie i moich rodziców. Jednak los zrządził inaczej: mój syn zmarł w wieku 4 miesięcy. Ledwo przeżyłam żałobę...

Stałam się wolna, nieobciążona troskami, więc postanowiłam pójść do pracy w ośrodku regionalnym. Życie toczyło się normalnie, ale jakby przeze mnie, czułam tylko smutek. Pewnego dnia, jadąc trolejbusem, zauważyłam młodego mężczyznę, który mi się przyglądał. Od słowa do słowa, poznaliśmy się. Obiecał mi góry złota i mnóstwo pieniędzy. Nalegał na nasze małżeństwo.

Nie wiedziałam, co robić. Rany z poprzedniego małżeństwa jeszcze się nie zagoiły, było za wcześnie. Ale w końcu się pobraliśmy.

Pracuję na zmiany, więc często przychodzę w nocy. Pewnej zimowej nocy, wracając z drugiej zmiany, zastałam drzwi mojego wynajmowanego mieszkania zamknięte od środka. Byłam w czwartym miesiącu ciąży, na zewnątrz było zimno i nie mogłam wrócić do domu. Przez zasłony zobaczyłam dwie młode dziewczyny, wino i mojego męża, który aktywnie rozmawiał i machał rękami.

Popularne wiadomości teraz

„Życie nauczyło mnie, że czasami nieznajomi są drożsi niż rodzina: nawet wstyd im o tym mówić”

"Czekałam na rozwód. Były mąż próbował wrócić, ale byłam nieugięta. Wyprosiłam go. Dobrze mi bez niego"

„Zmęczona sprzątaniem, zaproponowałam, żebyśmy pojechali do niego. Po kilku minutach szliśmy do jego mieszkania. Spodziewałam się zastać tam bałagan”

„Synowe się postarały. No cóż, postanowiłam odpłacić im tym samym. Na Dzień Matki podarowałam im obu użyteczny prezent – miskę”

Nie rozumiałam, jak mam wrócić do domu, więc zadzwoniłam do gospodyni. Zrobiła z mojego męża prawdziwy skandal, grożąc, że wyrzuci go za drzwi. Wyprowadził dziewczyny, przytulił mnie i zaprowadził do naszego pokoju.

I wtedy zaczął się horror. Pokazał mi, jaki jest naprawdę. Jego wściekłość nie znała granic: połamał na mnie drewniane krzesło. Okazało się, że zepsułam mu wszystkie plany na wieczór, dzwoniąc do gospodyni. Pobił mnie tak mocno, że byłam bliska pożegnania się z życiem.

Wybiegłam z mieszkania, chwytając kurtkę i błąkałam się po ulicy do rana. Byłam tak zdesperowana i nie wiedziałam, co dalej.

Dwa tygodnie później poszłam na urlop macierzyński, a przez cały ten czas mój mąż prosił o wybaczenie i żałował, że to się już nigdy nie powtórzy. Nie wierzę jednak w jego szczerość. Nie ma powodu, by wątpić, że to się powtórzy. Spakowałam więc swoje rzeczy i pojechałam do wioski, aby urodzić.

Przywiózł do wioski torby z jedzeniem i powiedział, że odbierze mnie ze szpitala położniczego. Jednak po urodzeniu dziecka zniknął.

Rok później otrzymałam list z informacją, że mój mąż został aresztowany za oszustwo, w wyniku którego młoda dziewczyna trafiła do szpitala.

Rozwiodłam się po raz drugi i straciłam nadzieję na normalne życie.

Po zakończeniu urlopu macierzyńskiego wróciłam do akademika. Dziewczyny zaciągnęły mnie siłą do lokalnej dyskoteki. Kiedy tam dotarłam, nie wiedziałam, gdzie iść. Usiadłam pod oknem i nie rozumiałam, dlaczego tam jestem. W przeciwległym rogu zobaczyłam przystojnego młodego mężczyznę.

Jego łagodny głos sprawił, że znów uwierzyłam. Spędziliśmy razem cały wieczór. I tak jesteśmy szczęśliwym małżeństwem od trzydziestu lat.

Tą historią z mojego życia chcę ci przekazać, że nigdy nie powinieneś tracić nadziei na lepsze życie. Czyń dobro, a szczęście cię odnajdzie.