Znane na całym świecie Święto Dziękczynienia obchodzone jest tylko w dwóch krajach – w USA i Kanadzie. W Stanach Zjednoczonych to święto przypada na czwarty czwartek listopada, a w Kanadzie – na drugi poniedziałek października. Amerykanie tak bardzo kochają to święto, że dość często pokazują je w filmach i programach telewizyjnych. Dla nich to święto jest tak ważne, ponieważ kojarzy się z kluczowymi wydarzeniami historycznymi, lecz na ich przykładzie każdy z nas może nauczyć się tak przydatnego nawyku, jak dziękowanie.
Od dzieciństwa uczono nas szacunku, uprzejmości i życzliwości wobec innych osób. Natomiast dość często mówimy „dziękuję” lub „proszę” automatycznie, z przyzwyczajenia, i wcale nie zastanawiamy się nad tym, jaki sens mają te słowa i co w nie wkładamy.
-
Sporządź listę osób i rzeczy, za które jesteś wdzięczny. Mogą to być nie tylko ludzie, ale także cechy, okoliczności życiowe, które czegoś cię nauczyły, pomogły w uzyskaniu określonej cechy. Na przykład: „Jestem wdzięczny za moją samokrytykę, ponieważ ona pozwala mi zidentyfikować moje słabe strony i pracować nad nimi, rozwijać się i przybliżać się do sukcesu”. Przeczytaj ponownie tę listę i na koniec trzykrotnie podziękuj.
-
Pod koniec dnia, przed tym, jak pójść spać, przypomnij sobie wszystko, co ci się dzisiaj przydarzyło, przypomnij sobie najlepsze wydarzenie lub moment tego dnia i podziękuj za to.
-
Wspomnij o najważniejszych i najbardziej bliskich ci ludziach, z którymi cię cos łączyło w przeszłości. Podziękuj im za to, że oni byli twoim życiu. Pomyśl o ich cechach lub czynach, które sprawiają, że jesteś im wdzięczny.
-
Podziękuj swojemu ciału za zdrowie, za zdolność widzenia, słyszenia, poruszania się.
-
Przypomnij sobie najszczęśliwsze chwile swojego życia. Podziękuj za nie.
Wdzięczność podnosi jakość relacji. W chwile, w których czujemy się wdzięczni, promieniujemy pozytywną energią, która nie mniej pozytywnie wpływa na naszą seksualność.
Ponadto, wyniki badania przeprowadzonego przez profesora Roberta Emmonsa z Uniwersytetu Kalifornijskiego wykazałi, że uczestnicy, którzy regularnie praktykowali techniki wdzięczności, czuli się lepiej, byli bardziej optymistyczni i rzadziej zwracali się o pomoc lekarską.