Potem rozejrzał się dookoła i zobaczył uśmiechające się piękne wiosenne liście. I wtedy umarł.
Po prostu zasnął. Nie zdając sobie sprawy z tego, co się stało. Podobno czuwają nad tym specjalne anioły. Mają listę z nazwiskami ludzi, za których są odpowiedzialni. I pozwalają im odejść bardzo cicho, spokojnie i niezauważenie. Zabierają ich tam, gdzie powinni być.
A żona i dwójka dzieci zostają w tyle. I kot. Stary, duży, czarny kot. Teraz cały swój czas spędzał w fotelu, w którym lubił przesiadywać jego właściciel.
Tak minęły dwa lata. Pracowała na dwa etaty i starała się nie myśleć. Nie pamiętać. Ale za każdym razem, gdy kładła się spać, myślała o nim. Myślała o tym, jak wszystko mogłoby się potoczyć, gdyby nie ten cholerny udar.
I wtedy pojawił się ich stary kot. Dokładnie dwa lata później. Dzień po dniu. Wspiął się na łóżko i położył obok niej. A ona natychmiast zasypiała. I zobaczyła go. Mężczyznę. I była bardzo szczęśliwa. Spędzili razem czas aż do rana. Rozmawiali, rozmawiali, rozmawiali. A zanim się rozstali, obiecał, że przyjdzie jutro wieczorem.
Czarny kot przyszedł ponownie i położył się obok niej. I znów się spotkali. Zdała sobie sprawę, że to ich stary kot pomaga jej widzieć. Nie wiedziała, jak mu podziękować. Ale on nie odpowiedział na żaden z jej flirtów i tak jak poprzednio, spał cały dzień w ulubionym fotelu swojej właścicielki.
Tak minął miesiąc. A trzydziestego pierwszego dnia, kiedy rozmawiali, mąż wziął ją za rękę i uśmiechnął się, mówiąc, że to ich ostatnie spotkanie.
Żona błagała go, by nie odchodził. Spojrzała mu w oczy. Powiedział jej, że powinna żyć dalej. Rozmawiali przez długi czas. Na koniec przytulił ją mocno i powiedział, że zawsze będzie w jej sercu.
A potem zniknął.
Wstała rano i po zabraniu dzieci do szkoły chodziła po mieszkaniu, nie wiedząc, dokąd iść i co robić. Aż zauważyła, że krzesło jej męża jest puste.
Zauważyła, że jej, a raczej ich, stary czarny kot zaginął.
Przeszukała całe mieszkanie, ubrała się i wyszła na zewnątrz, mając nadzieję, że po prostu wymknął się drzwiami i siedzi przy wejściu. Szukała go bardzo długo, ale nigdy go nie znalazła. Usiadła zmęczona na schodach przy drzwiach.
Nie wiedziała, co powiedzieć swoim dzieciom, kiedy wrócą ze szkoły. I wtedy jej wzrok padł na mężczyznę siedzącego po jej lewej stronie.
Siedział tyłem do niej, pochylając się nad czymś. Potem odwrócił się i zobaczyła jego otwartą twarz i siwe włosy.
Mężczyzna przyniósł jej małego, czarnego kotka. Wzięła puszyste maleństwo z jego rąk i przytuliła je do siebie. Następnie rozejrzała się i zaprosiła mężczyznę na herbatę.
Kotek zamruczał cicho i uśmiechnął się.