A jeszcze bardziej martwiłam się o to, co powiedzą o tym moje dzieci i przyjaciele...

Potem włączyłam telewizor i obejrzałam wiadomości, choć byłam pogrążona w myślach. Patrzyłam na moją córkę Karinę, która przeglądała czasopisma i zastanawiała się, w co się jutro ubierze do szkoły. Właśnie skończyła 14 lat i miała przed sobą ciekawe przygody i całe życie.

Potem w naszej rodzinie zrobiło się trochę lepiej. Od rana do wieczora pracowaliśmy z mężem, budowaliśmy dom na wsi i wychowywaliśmy dzieci. Czasami mieliśmy trudności finansowe, ale razem je pokonywaliśmy. I wtedy zobaczyłam fatalną drugą linię na teście.

Natychmiast ogarnął mnie strach i niepokój. Co powiedzą na to moi przyjaciele i rodzice, jak mam wychować to dziecko, skoro muszę pracować? Obwiniałam siebie i męża za to, że byli tak lekkomyślni.

Adam, wieczny optymista, próbował mnie zapewnić, że wszystko się ułoży. I wiem, że jakoś się ułoży. Ale musiałabym wszystko zmienić, lubię swoje życie takim, jakie jest teraz.

Popularne wiadomości teraz

"Zostawcie męża w spokoju. Jak wam nie wstyd zabierać tatusia dziecku – patrzyła na mnie spojrzeniem pełnym determinacji. Spakowała walizkę." Z życia

Dzielna kotka uratowała dziecko przed atakiem wściekłego psa

Hybryd psa i kota. Zdjęcia tego zwierza bardzo popularne w sieci

Śmieszne zdjęcia psa „z ludzką twarzą”, które podbiły Internet

Wtedy zadzwoniłam do mojej najlepszej przyjaciółki i postanowiłam się z nią skonsultować. Była moim najlepszym doradcą w takich sprawach (pracuje jako położna i zna wielu specjalistów)... Spotkałam się z przyjaciółką w kawiarni. Nie mogłam wykrztusić słowa, a potem przez łzy powiedziałam jej, że jestem w ciąży i poprosiłam, żeby mnie przed tym uchroniła.

Zapytała mnie, czy tylko po to do niej dzwoniłam i powiedziała, że to takie błogosławieństwo, że to żaden problem - jest tyle rodzin z więcej niż trójką dzieci, które sobie radzą.

Odpowiedziałam, że mój mąż i ja nie jesteśmy już młodzi, a moje dzieci są starsze. Zdziwiona zapytała, co to ma wspólnego z ciążą. Powiedziała, że jestem w dobrym zdrowiu, wyglądam młodo, a dzieci pomogą. Poza tym Adam tak bardzo kocha dzieci, że na pewno będzie zachwycony tą wiadomością.

Tak, jest szczęśliwy, ale czy nie myśli, że nie będę mogła pracować i będziemy musieli więcej oszczędzać, a co jeśli dziecko urodzi się chore? No i jeszcze dom, jest tak zaprojektowany, że każdy będzie miał swój pokój.

Moja przyjaciółka poradziła mi, żebym zrobiła to, co najlepsze dla mnie i mojej rodziny...
Marta bez słowa wyjęła notes, zapisała numer do lekarza i podała mi go. Włożyłam go do portfela. Pomyślałam: może zadzwonię jutro.

Wróciłam do domu zdezorientowany. Tego wieczoru wszystko było jak zamazane. Ugotowałam obiad, nakarmiłam rodzinę, a potem Adam powiedział dzieciom, że chcemy im coś powiedzieć. Powiedział, że spodziewam się dziecka i dlatego byłam ostatnio trochę nerwowa. Powiedział, że boję się, jak to przyjmą.

Dzieci powiedziały mi, że są dorosłe i że pomogą mi z dziećmi.
Dzieci zaczęły krzyczeć na całe mieszkanie, zastanawiając się, czy urodzi się brat lub siostra, a ja po prostu wybuchłam płaczem. Mój mąż podszedł do mnie, przytulił mnie i szepnął mi do ucha, że mnie kocha. Tego wieczoru wyrzuciłam kartkę, którą dała mi przyjaciółka.

Moja Małgosia urodziła się w same święta w styczniu. Jej małe dłonie od razu podbiły moje serce. Patrzyłam na nią, całowałam, płakałam i zdałam sobie sprawę, jak bardzo ją kocham. Wtedy zrozumiałam, że podjęłam słuszną decyzję. Minęło 10 lat, a Małgosia stała się prawdziwym ulubieńcem w rodzinie. Oczywiście było ciężko, ale dziecko dodało mi sił i znów poczułam się młoda. Wszyscy mówili, że naprawdę wyglądam młodziej.

Nagle głos Małgosi wyrwał mnie z zamyślenia, pytając, o czym myślę. Odpowiedziałam, że gdyby tylko wiedziała...