Opuściła ich bez żalu. Oni też nie przejęli się nieobecnością córki. W mieście Anna dostała pracę i wynajęła pokój od samotnej kobiety. Poznała i zakochała się w Igorze.

Uważała swoje życie za udane. A kiedy zaszła w ciążę, podzieliła się dobrą nowiną ze swoim kochankiem. Nigdy więcej nie zobaczyła Igora. On uciekł... Przez dziewięć miesięcy ciężko pracowała, aby zgromadzić oszczędności potrzebne do urodzenia dziecka, zapłaciła za salę z dwumiesięcznym wyprzedzeniem.

A teraz leżałam w szpitalu położniczym, płacząc z urazy." - Nie możesz płakać. Twoje emocje są przekazywane córce. "A co, jeśli mleko zniknie?" Pielęgniarka Joanna powiedziała jej: "Uciekło?" "Tak." "Moja dziewczynko, nie jesteś jedyna.

- Moja córka i ja damy sobie radę... - Trzydzieści pięć lat temu wyjechałam stąd sama z synem. Nasz tata zmarł, gdy byłam w szóstym miesiącu ciąży - powiedziała Joanna, stojąc z Anną na werandzie szpitala położniczego.

W tym momencie podjechał samochód i wysiadł z niego mężczyzna z bukietem. "Był czas, kiedy ludzie pomagali mi i mojemu synowi. Teraz nadszedł czas, abyśmy pomogli tobie. To jest mój syn Andrzej.

Popularne wiadomości teraz

„Jak mógł zaproponować coś takiego swojej matce. To nie jest odbieranie kotka z ulicy. To jego matka – skomplikowana i skąpa kobieta”

„Mama prosi mnie, żebym dochowała tajemnicy i nie niszczyła szczęścia mojej siostry: „Wiesz, przez co przeszła. Zrobiłabym to samo dla mojego dziecka”

„Zmęczona sprzątaniem, zaproponowałam, żebyśmy pojechali do niego. Po kilku minutach szliśmy do jego mieszkania. Spodziewałam się zastać tam bałagan”

„Synowe się postarały. No cóż, postanowiłam odpłacić im tym samym. Na Dzień Matki podarowałam im obu użyteczny prezent – miskę”

Odwiezie cię do domu... Andrzej odwiózł Annę do domu i pomógł jej wejść do mieszkania. Od tamtej pory co tydzień przywozi jedzenie dla młodej matki i jej córki.

Marta, która początkowo patrzyła na mężczyznę podejrzliwie, zmieniła się ze złości w słodycz, gdy poznała szczegóły. Zgłosiła się nawet na ochotnika, by pomóc samotnej matce.

- "Anno, nie musisz mi już płacić za pokój. Po prostu podzielimy rachunek za media na pół. A ja pomogę ci z Katezhiną. Po prostu zostań z nią do roku, a potem ja się nią zajmę.

A ty możesz wrócić do pracy..." Joanna odwiedzała też Annę i Katerynę. I pewnego dnia podzieliła się z nią swoim nowym zmartwieniem.

Pisaliśmy również o: Rodzina adoptuje dzieci z sierocińca: tydzień później dowiaduje się, że będzie ich dwa razy więcej

Może zainteresuje:"Jestem przeciwko konwencjonalnym normom: Piękno może być inne"

Przypominamy o: "Usłyszałam krzyki i udało mi się przybyć na czas, aby uratować moją babcię przed jej synową. Jak mogłaś to zrobić"