Mój ojciec dowiedział się wtedy o wszystkim, ale był gotowy utrzymać rodzinę razem dla mojego dobra. Ale moja matka zdecydowała inaczej i opuściła rodzinę razem ze mną.

Po krótkim czasie wyszła za mąż za swojego kolegę, z którym zdradzała mojego ojca. Później zaszła w ciążę, a ja doczekałam się przyrodniego brata, Krzysztofa.

Moje relacje z ojczymem nie układały się od samego początku, nie potrafiłam zaakceptować człowieka, który doprowadził do rozstania moich rodziców.

A po narodzinach ich wspólnego syna moje relacje z matką również się pogorszyły. Krzysztof był dla nich wszystkim, cały świat kręcił się wokół niego, a dla mnie nie było w nim miejsca.

Wtedy zdałam sobie sprawę, że muszę nauczyć się być niezależna. Skończyłam szkołę i uniwersytet i stałam się niezależna.

Popularne wiadomości teraz

„A potem wydarzyło się coś romantycznego. W wieku 45 lat zakochałam się w mężczyźnie starszym o 14 lat. Ale najdziwniejsze – moja ciąża.” Z życia

„Publikuję osobiste nietypowe zdjęcie. Komentarze: ‘W pani wieku takich zdjęć nie wolno publikować.’ ‘Po co to pokazywać. Myśli że ma 16 lat." Z życia

"Bardzo mi niezręcznie prosić panią o przysługę. Ale od kilku dni nic nie jadłem. Czy mogłaby pani kupić mi bułkę i wodę"– zapytał mężczyzna."Z życia

„Po tym, jak go zdradziłam, mój mąż wrócił, ale mi nie wybaczył. Nie zapomniał. Przeprowadziliśmy się do innego miasta, ale to nie pomogło”

Wszystko układało się dobrze w moim życiu. Wyszłam za mąż za dobrego mężczyznę, miałam córkę, dobre stanowisko w pracy i wysoką pensję. Miałam chłodne relacje z matką i praktycznie nic z bratem i ojczymem.

Pewnego dnia mama postanowiła mnie odwiedzić. Zaprosiłam ją na herbatę, rozmawiałyśmy o życiu, głównie o Krzysztofie i powiedziała mi, że dostał dobrą pracę.

Wtedy szczerze cieszyłam się z mojego brata. Ale kolejna sugestia mamy zabiła moją radość u podstaw.

Mama narzekała i ciężko wzdychała, że jej biedny syn spędza dużo czasu w podróży do pracy. Byłoby dobrze, gdybym oddała mu jeden z moich samochodów.

Tutaj prawie udławiłam się cukierkiem. Naprawdę, dlaczego miałabym dawać mój samochód bratu, zwłaszcza że nigdy nie byliśmy blisko spokrewnieni.

Więc stanowczo odpowiedziałam, że nie damy samochodu w prezencie. Mama oczywiście poszła do domu i nigdy więcej do mnie nie zadzwoniła. I niech tak zostanie, ale myślę, że miałam całkowitą rację.