W tamtym czasie mieszkaliśmy z moimi rodzicami w trzypokojowym mieszkaniu, gdzie każdy z nas miał swoją część. Kiedy skończyłam 25 lat, zamierzałam wyjść za mąż.

Aby zapłacić bratu za jego udział, wzięłam pożyczkę i spłaciłam ją. Maksym uzgodnił wtedy, że ten, kto zostanie z rodzicami i będzie się nimi opiekował, dostanie spadek. W związku z tym mieszkanie miało pozostać przy mnie.

Teraz wszyscy mieszkamy razem, moja mama bardzo lubi mojego męża, nie mamy konfliktów, jest wystarczająco dużo miejsca. Później urodziła nam się córka. Zostawiłam ośmiomiesięczne dziecko z matką i poszłam do pracy. Razem z mężem płaciliśmy rachunki za media i kupowaliśmy jedzenie.

Po jakimś czasie mój brat również się ożenił, ale nie dogadywaliśmy się dobrze z jego żoną, Anną. Nie byliśmy przyjaciółmi, ale nie mieliśmy też żadnych konfliktów. Później Anna urodziła syna, który był półtora roku starszy od naszej córki.

Latem postanowili wyremontować mieszkanie, a rodzice jej męża zabrali Alisę ze sobą do kraju. Anna dowiedziała się o tym i natychmiast zaczęła dzwonić do mojej mamy. Powiedziała, że na czas ich nieobecności wprowadzi się do ich pokoju, bo tak będzie lepiej dla jej małego synka, ale moja mama powiedziała, że robimy tam remont i że powinniśmy ją o tym ostrzec.

Popularne wiadomości teraz

Anna zobaczyła głodne i brudne dzieci i zapytała, gdzie są ich rodzice: "Tata jest w domu, śpi, a mama nas zostawiła"

"Musimy wymienić mieszkanie, nie jesteś moją matką, żeby się tobą opiekować". Marianna wychowała Larę, a teraz jest sama

"Nie ufaj Lisie, to zła osoba. Znam ją od 20 lat". To nie powstrzymuje jej przed korzystaniem z usług twojego męża

"Przykro mi było słyszeć takie słowa od mojej ukochanej dziewczyny. To był ostatni wieczór, który spędziliśmy razem"

Anna powiedziała, że jej matka była babcią nie tylko dla Alisy, ale także dla jej syna, z którym potrzebowali pomocy.

Jednak teściowa nie obraziła się na synową, a jedynie usprawiedliwiła ją depresją poporodową. To prawda, Maksym i jego żona nigdy nie wrócili, a historia została nieco zapomniana i wszystko ucichło. Jednak Anna często przedstawiała nam narodziny swojego dziecka jako wyczyn, za który wszyscy jesteśmy jej coś winni.

Kiedy Maciej miał dwa lata, Anna oddała go do przedszkola i podjęła pracę. W związku z tym chłopiec często chorował, a ona zanosiła go do dziadków. Wtedy zaczął się horror.

Anna nakrzyczała na teścia za ciasteczka, które dał wnukowi bez pozwolenia. A ojciec nie chciał siedzieć z wnukiem.

Niedawno Anna wyjechała z teściami na wakacje za granicę. Jej matka nie była zbyt zadowolona z tej propozycji, ale nie mogła odmówić. Maksym miał dołączyć do rodziny później.

W tym czasie Maciej wywoływał prawdziwy chaos w daczy: deptał klomby, zrywał kwiaty, jadł zielone jagody, a co najważniejsze, w ogóle nie rozumiał żadnych zakazów.

Powiedziałem mu, że nie powinien pozwalać dziecku biegać w amoku, zwłaszcza że jego matka włożyła tyle wysiłku w ogród. Anna przeciwnie, powiedziała, że jest dzieckiem i może robić, co chce.

Anna zrobiła wtedy scenę, spakowała swoje rzeczy, a wieczorem Maksym po cichu zabrał je do miasta. Od tamtej pory Maksym nie odzywa się ani do mnie, ani do swoich rodziców. Są urażeni.