Tak właśnie poszłam do kliniki w zeszłym tygodniu. Chciałam załatwić wszystko szybko, aby tego dnia móc wrócić prosto do daczy. Spóźniłam się jednak na autobus i musiałam pojechać do domu córki. Jadłam poprzedniego dnia, rano wypiłam herbatę i natychmiast wyszłam, więc byłam bardzo głodna.

Moja córka zostaje w domu, ponieważ jest w ciąży, a kiedy do niej nie dzwonię, siada na ławce w parku lub idzie do sklepu spożywczego.

Tego dnia zadzwoniłam do niej i zapytałam, czy mogę wpaść, nie lubię przychodzić bez zapowiedzi. Marta najpierw ciężko odetchnęła, a potem powiedziała, żebym przyszedł. Przekroczyłam więc próg mieszkania i poszłam za nią do kuchni.

Powiedziałam, że jestem bardzo głodna, bo nie jadłam od wczoraj. Córka dała mi kaszę gryczaną i herbatę z herbatnikami. Pomyślałam też, że może źle się czuje i nie ma siły gotować. Postanowiłam pójść do sklepu i kupić coś dla córki i zięcia.

Jej mąż pracuje jako administrator w firmie, a jego zmiana trwa dwanaście godzin. Miałam właśnie iść do sklepu, kiedy zięć wrócił z nocnej zmiany. Córka zaczęła nakrywać do stołu: wyjęła z piekarnika pieczone ziemniaki z kurczakiem i sałatkę z lodówki, nałożyła na dwa talerze i zasiedli do obiadu. Byłam w szoku.

Popularne wiadomości teraz

„Co ludzie powiedzą, córko, masz dopiero 24 lata, a mężczyźni już dają ci mieszkania: matka zaproponowała, żebyś dała jej mieszkanie”

„W niedzielę pojechaliśmy do domu moich teściów, mój mąż chciał pogratulować mojej mamie z okazji jej urodzin, które właśnie minęły”

„Chciałabym mieć syna zamiast córki. Syn Natalii wypadł tak dobrze, ale o mojej Marcie nie ma co pisać”

"Pewnego dnia podczas rozmowy mama powiedziała Adamowi, który był wtedy moim chłopakiem, że mam oszczędności": nie powinna była tego robić

One dwie jedzą obiad, a mnie nikt nawet niczego nie proponuje. Potem byłam bardzo obrażona na moją córkę. Tak wiele w nią zainwestowałam, jest jedyną osobą z ojcem - wszystkie rzeczy dla niej, droga edukacja, a ona nawet nie zaproponowała mi, żebym zjadła z nimi kolację.

Po prostu wstałam i poszłam prosto do drzwi. Poszłam na dworzec i ze łzami w oczach czekałam na następny autobus

Moja córka zdawała się nawet nie rozumieć, co się stało. Zadzwoniła do mnie wieczorem, jakby nic się nie stało, rozmawiałyśmy o wózku, a ona rzuciła kilka opcji, mówiąc: "Słuchaj, który ci się najbardziej podoba".

Nie obchodzi mnie to, może mieć co chce! Zaczęła mnie pytać, dlaczego nie jestem w nastroju. Powiedziałam jej wszystko, co myślałam. Jaka ona jest samolubna. A moja córka zaczęła się usprawiedliwiać, że były tylko dwie porcje jedzenia i gdybym jej powiedziała, że przyjdę, to by mi ugotowała. Ona w ogóle nie widzi swojej winy.

Oczywiście rozumiem, że nie była gotowa na mój przyjazd, ale z dwóch porcji mogła zrobić trzy mniejsze, a ja kupiłabym coś innego na stół. Może by tego nie zjadła, można zaproponować mamie. Nadal mam do niej żal, bardzo mi przykro.