Wracając wieczorem znad jeziora, Joanna zobaczyła duży czarny samochód zaparkowany przed jej domem. Nie wiedziała, kto w nim siedzi

Jej mąż wpadł w złość, zaczął ją ranić i obrażać, a ona płakała. Dzieci zawołały ją, a ona poszła się z nimi zobaczyć, ale tylko po to, by je odwiedzić, na jakiś tydzień.

Mają swój własny świat, swoją własną rodzinę. Tak, oczywiście, wszyscy się kochają, ale muszą żyć osobno. Rozwiodłam się z mężem, ale mieszkaliśmy w tym samym mieszkaniu. Nie było jej stać na wynajęcie innego lokum, jej emerytura była za mała.

I wtedy jedna z jej przyjaciółek zaproponowała jej zamieszkanie w swojej daczy: malutki domek, brak ogrzewania, działka zarośnięta trawą, ale była sama sobie szefem.

A co najważniejsze, na działce znajduje się łaźnia i szopa z drewnem na opał. Joanna pomyślała: chociaż jest lato, może żyć spokojnie, nie słyszeć upokorzeń męża, nie bać się kolejnego uderzenia w głowę. W tym czasie może znajdzie się jakaś praca i będzie mogła wynająć mieszkanie.

Przyjaciółka zabrała Joannę tam, do opuszczonej daczy, z dużą torbą rzeczy. Już pierwszego ranka, kiedy wyszła boso na ganek i słuchała głośnego śpiewu ptaków, poczuła się szczęśliwa.

Niedaleko znajdował się staw, w którym Joanna zaczęła pływać. Posprzątała dom, umyła okna i powiesiła proste zasłony, które znalazła w starej szafie.

Kupowała niedrogie artykuły spożywcze w lokalnym sklepie, ale gotowała pyszne jedzenie. Faktem jest, że Joanna miała swoją osobliwość: uwielbiała różne przyprawy, przyprawy i zioła, znała ich właściwości i osobliwości, a całe to bogactwo przyniosła ze sobą do daczy w dużym pudełku.

A jej prosta zupa rybna z halibuta była tak smaczna i aromatyczna, że zapach wabił do garnka już od progu. Prawdopodobnie to właśnie ten zapach przyciągnął do domu Yoanny bezpańskiego kudłatego kota.

Wieczorem, wracając znad stawu, zobaczyła go na swoim ganku. "Spotkały się więc dwie samotności" - zaśpiewała i przyniosła kotu miskę zupy.

Kot zjadł wszystko bez dalszych namów, oblizał się i został z Joanną. Po uporządkowaniu domu Joanna zabrała się do pracy w ogrodzie, przekopała grządki, posadziła wszystkiego po trochu: marchewki, cebuli, pietruszki.

Oczyściła krzaki porzeczek i malin, obcinając stare, suche gałęzie. Kot chodził za swoją panią do sklepu i nad staw i spał obok niej, wtulając nos w jej policzek. Życie stawało się coraz lepsze...

Pewnego wieczoru, wracając z kąpieli, Johanna zobaczyła samochód w pobliżu działki. Był to czarny, fajny samochód... Musi być bardzo drogi, pomyślała. Gdy przechodziła obok, z samochodu wysiadł mężczyzna i zapytał ją, gdzie w pobliżu można napić się czystej wody. "Proszę wejść", zaprosiła go, "na podwórku jest studnia".

Okazało się, że mężczyzna łowił ryby na lokalnym jeziorze i był w drodze powrotnej, kiedy pękła mu opona. Nie miał zapasowej, więc nie zadbał o nią. Zadzwonił więc do swojego kierowcy i teraz czeka na niego z nowym kołem.

Joanna zaprosiła męża do domu i zaproponowała kolację. Michał chętnie się zgodził, a ona nalała mu miskę rosołu. Mężczyzna nie mógł przestać jeść i prosił o dokładkę: "Czy wy wszyscy tak dobrze gotujecie? Potrafisz zrobić wszystko?" - zapytał Michał, oblizując łyżkę.

- Tak, uwielbiam gotować - odpowiedziała Joanna - Mam dla ciebie propozycję! Może mogłabyś dla mnie gotować. Mieszkam w mieście, sama i będę ci płacić.

A mój kierowca zabierze cię do miasta, aby kupić artykuły spożywcze. Przynajmniej dwa razy w tygodniu. Dobrze ci zapłacę. Joanna nie odmówiła. Przecież ona uwielbia gotować i zawsze gotuje z sercem.

Co mogła zrobić, nakarmić jednego człowieka?" Więc Joanna zaczęła karmić Michała. W poniedziałki i piątki Adam, kierowca, zawoził właściciela do pracy, a potem odbierał Joannę i kota (nie ma miejsca bez kota!) i jechali do dużego marketu, żeby kupić wszystko, czego potrzebowali.

Duża, ale przytulna kuchnia wypełniona była wszelkiego rodzaju robotami kuchennymi, blenderami i mikserami. Na kuchence w dużym garnku gotował się barszcz, w piekarniku piekły się duże kawałki ryby, a w głębokiej misce pod ręcznikiem wyrastało przewiewne ciasto, z którego następnie wypiekano takie same bułeczki.

Nie tylko w kuchni, ale w całym mieszkaniu unosiły się niesamowite zapachy ulubionych przypraw Joanny towarzyszące przygotowywaniu każdego dania. Przez cały czas kot zazwyczaj leżał w kuchni na małej sofie, śpiąc.

Pod koniec dnia dostawał ogony rybne lub kawałki mięsa. Dwa tygodnie później, po przyjeździe do mieszkania Michała, Joanna zobaczyła na kuchennym stole duży bukiet z karteczką: "Joanno, uwielbiam wracać do domu!".

Obok leżała koperta z jej pierwszą pensją. Wkładając kopertę do torebki, pomyślała, że teraz będzie mogła poszukać mieszkania na jesień, kiedy w daczy będzie zimno.

Świeże bukiety pojawiały się teraz przy każdej wizycie Yoanny. Pewnego razu, w piątek, sam właściciel wrócił wcześnie do domu i wypili razem herbatę z pachnącymi sernikami, a potem Michał zabrał Joannę i kota (gdzie mógłby się bez niego obejść!) do daczy i zaprosił ją na weekendowe wędkowanie. A ona się zgodziła.

A kot poszedł z nimi, karmili go rybami, żartowali i śmiali się przez cały czas. Zupełnie jak dzieci! Jesienią Joanna wyszła za mąż za Michała.

Opuszczając mały wiejski domek, Joanna zabrała ze sobą tylko duże pudełko przypraw i kota. Cóż, czego jeszcze potrzeba do szczęścia?