Jeśli był o coś pytany, to albo nie słyszał (albo udawał, że nie słyszy), albo odpowiadał jednoznacznie. Uderzyła mnie też sytuacja w mieszkaniu rodziców Michała.

Podłogi w korytarzu i salonie były zastawione pudłami i torbami z metalowymi elementami. Zapytałam rodziców Michała, czy szykują się do przeprowadzki. A może chcieli to wszystko wywieźć na wieś.

Jego "skarby" zajmują tylko część balkonu. A są tu aż dwa pokoje! Może nawet więcej. Nie zaglądałam w każdy kąt ich mieszkania. W ten sposób dowiedziałam się o innym dziwactwie ojca Michała. Oczywiście mówił wcześniej, że jest trochę nie z tego świata, ale nie spodziewałem się, że będzie aż tak źle.

Potem dałam sobie spokój z osobliwościami ojca mojego męża. Po pierwsze, zaczęły się przygotowania do ślubu i nie miałam czasu na opinie z zewnątrz. Po drugie, teść nie był agresywny, a reszta to były bzdury. Po trzecie, zamierzaliśmy mieszkać osobno, właśnie z tego powodu zaciągnęliśmy kredyt hipoteczny.

Dlatego nawyki teścia nie miały nam w żaden sposób przeszkadzać. To nic, on zawsze jest pogrążony w swoich myślach i zbiera narzędzia ze szczegółami. To jego sprawa, pomyślałam.

Popularne wiadomości teraz

'Nadszedł czas, abyś opuściła urlop macierzyński. Nie jestem bankomatem. Tylko wiesz, na co wydać. Idź do pracy i naucz się ubiezpieczać”

„Szymon długo nie chciał się przyznać, dlaczego wziął kredyt, ale naległam. Okazało się, że kupił swojej byłej żonie samochód”

„Mama prosi mnie, żebym dochowała tajemnicy i nie niszczyła szczęścia mojej siostry: „Wiesz, przez co przeszła. Zrobiłabym to samo dla mojego dziecka”

„Synowe się postarały. No cóż, postanowiłam odpłacić im tym samym. Na Dzień Matki podarowałam im obu użyteczny prezent – miskę”

Jednak po ślubie ten biznes nie należał już tylko do niego. Teść bowiem, najwyraźniej zapełniwszy swój i teściowej dom po brzegi pudłami i torbami, zajął się naszymi.

Na początku wyglądało to niewinnie. Teść napisał do Michała z pracy, że kupił coś na targu i zapytał, czy może zostawić te zakupy u nas na jakiś czas. Wtedy mąż zapytał, czy nie mam nic przeciwko.

Nie miałam nic przeciwko. To tylko na chwilę, przecież na pewno zabierze swoje rzeczy z powrotem. Czy nie będzie nimi zagracał swojego mieszkania? Tak myślałam, ale się myliłam.

Bo mijały miesiące, a on nigdy nie zabrał swoich zakupów. Przynosił tylko nowe, a potem przestał nas informować o swoich wizytach.

W ciągu roku mieszkanie zamieniło się w magazyn! A teraz nie można było porządnie posprzątać ani pójść do kuchni w nocy, aby napić się wody, bo na pewno potknąłbyś się o te śmieci.

Niestety, żadna próba porozmawiania z nim o jego niezwykłym nawyku nie przyniosła skutku. Postanowiłam więc coś z tym zrobić. Spakowałam wszystkie rzeczy teścia i zabrałam je do domku letniskowego. To już nie było moje zmartwienie, gdzie będą je przechowywać.

W końcu mam mieszkanie, a nie magazyn. Myślicie, że postąpiłam słusznie?