Nigdy w życiu moi rodzice nie osądzali mnie ani nie podnosili głosu. Być może dlatego dorastałem z poczuciem szacunku i oddania dla moich rodziców.

Dwa lata temu ożeniłem się z piękną Elą, uważałem ją za kobietę moich marzeń, była bardzo piękna i dobrze gotowała. Mieliśmy wesele, a moi rodzice podarowali nam mieszkanie, na które oszczędzali przez pół życia.

Mój tata całkowicie stracił chęć do życia. Zaczął podupadać na zdrowiu, słabo widział, podobno duży stres sprawił, że prawie oślepł. Ciężko było mu się poruszać, a nawet pójść do sklepu.

Zacząłem rozmawiać z Elą o tym, żeby mój ojciec zamieszkał z nami, jest wystarczająco dużo miejsca, a przecież bez moich rodziców nie mieszkalibyśmy tu teraz.

Twarz mojej żony zmieniła się, nie spodziewała się, że to zasugeruję i zaczęła mnie zniechęcać, mówiąc, że wszyscy starzy ludzie zostają sami na starość, a mój ojciec nie jest wyjątkiem.

Popularne wiadomości teraz

"Kiedy wychodziłam za mąż, pokazałam babci swoją obrączkę z grawerem. Powiedziała, że to zły znak, a ja jej nie uwierzyłam": z życia

"Kiedy byłem na urlopie, sąsiadka spędziła u mnie noc, bo zgubiła klucze. Rano nie wiedziałem, gdzie ukryć oczy przed żoną. Było mi wstyd": mężczyzna

"Tak czekałam na wnuczkę. Urodziła się, a nawet mi jej nie pokazali. Syn się mnie wstydzi, a synowa unika. Taki mój los – samotność": wyznanie matki

"Jak Bóg zabrał mojego syna, synowa zaczęła mnie unikać. A wnuk opowiedział, że jest wujek, który daje mamie kwiaty. Rozumiem ją": kochająca teściowa

"To stary człowiek", powiedziała. A ja zacząłem płakać. Moi rodzice zaakceptowali ją jako swoją córkę, ale ona zachowuje się w ten sposób i postawiłem jej ultimatum: albo zabiorę mojego ojca do nas, albo z nim zamieszkam.

Ela nie miała wielkiego wyboru i zgodziła się, a ja wyciągnąłem pewne wnioski w swoim życiu.

Nie wiem, czy dobrze zrobiłem, czas pokaże, ale przynajmniej sumienie mam czyste.