Nie mam już siły jej niańczyć, że teraz moja kolej na spacer.
Osobiście wróciłam z pracy dopiero o drugiej nad ranem, a dziś mam zajęcia na uczelni.
Po urodzeniu młodszej siostry nikt inny nie interesował się tym, czego chciała Marta. Jej rodzice uważali, że powinna im we wszystkim pomagać. Musiała sprzątać, prać i gotować.
Musiała zrezygnować ze wszystkiego dla swojej siostry. Rodzina nie miała nawet pieniędzy na jej studia w instytucie, bo w tym czasie młodsza córka kończyła szkołę, więc wszystkie pieniądze szły na bal maturalny.
W wieku dwudziestu lat Marta nagle zdała sobie sprawę, że nie żyje, ale istnieje. Postanowiła zdawać na studia i przestała dokładać się do wspólnego rodzinnego budżetu. Przeznaczała jedynie pewną kwotę na opłaty za media, a nawet jadała oddzielnie od rodziny. Rodzice byli oburzeni zachowaniem córki.
Przez pół roku relacje między nimi były napięte, a potem Katarzyna, młodsza siostra, zaskoczyła wszystkich wiadomością o ciąży. Nie zamierzali legalizować związku z ojcem ich nienarodzonego dziecka.
Nawet dziecko nie było dla nich dobrym powodem do ślubu. Na deser wszyscy dowiedzieli się, że dziewczyna została wyrzucona z uczelni w zeszłym semestrze z powodu słabych wyników w nauce.
Rodzice natychmiast przypomnieli sobie o przerażonej córce. Powiedzieli jej, że ma młodszą siostrę i musi jej we wszystkim pomagać. Co więcej, Marta nie miała nikogo innego i musiała wychowywać dziecko sama.
To właśnie po tej rozmowie Marta dostała kota. Puszysty zwierzak stał się jej najlepszym przyjacielem i zawsze cieszył się na widok swojej właścicielki. Jej matka była niezadowolona i domagała się, by spędzała czas z siostrzeńcem.
Marta jednak nie zareagowała na te słowa, a Smiley nawet nie pomyślał o ustąpieniu miejsca dziecku.
Marta długo znosiła wszystkie upokorzenia. Jednak pewnego dnia jej cierpliwość się załamała. Postanowiła się przeprowadzić. Wynajęła mieszkanie, przeniosła swoje rzeczy i wróciła po kota. Jednak kota nie było w domu. Wybiegł na ulicę i nikt go nie zatrzymał.
Po przeprowadzce Marta rzadko rozmawiała z Katarzyną i jej rodzicami.
Może zainteresuje: "Syn zaprosił mnie, abym przyjechała na weekend i pobawiła się z wnukami, których nie widziałam od ponad roku, ponieważ synowa była temu przeciwna"
Przypominamy: "Moja Anna nie ma jeszcze 70 lat, a już przechodzi na emeryturę. Musimy pracować, póki żyjemy, inaczej nie mamy po co żyć"