Mój drugi mąż wiedział, że mam dziecko, zaakceptował moją córkę i mimochodem wspomniał o adopcji.

Byłam wtedy szczęśliwa: to jest to! W końcu spotkałam prawdziwego mężczyznę! Ale teraz myślę zupełnie inaczej.

Mój mąż i ja mieliśmy wspólne dziecko. I od tego momentu teściowa jakby zapomniała o swojej wnuczce, którą wcześniej traktowała całkiem normalnie. Od razu to zauważyłam.

Po raz pierwszy sama przyszła do nas, żeby zobaczyć dziecko i pogratulować mu kolejnych urodzin. Mój syn miał sześć miesięcy.

- Jakim cudem jest mój mały!" śpiewała nad łóżeczkiem.

Popularne wiadomości teraz

"Grzegorz nie śmiał sprzeciwić się matce, a ja wypłakałam się na weselu. Goście myśleli, że to łzy szczęścia. On jej relacjonował, co robił": z życia

Dlaczego mięso przed gotowaniem trzeba zostawiać w słonej wodzie?

Ta wiewiórka wie co to przyjaźń. Nagranie z jej udziałem podbija Internet

Na świat przyszedł szczeniak z oczami jak z bajki. Jego widok rozczuli każde serce

Najstarsza córka stała i patrzyła na babcię ze zdumieniem - nawet się z nią nie przywitała. Ja też nie rozumiałam, o co chodzi, ale nikt nic nie powiedział. Byłam zmęczona, nie chciałam przeklinać i wdawać się w bójkę.

Poza tym mogliśmy nie usłyszeć jej powitania, bo mój syn głośno krzyczał. Ogólnie rzecz biorąc, odłożyliśmy sprawę na później. Ale miesiąc później pojechaliśmy w odwiedziny i wszystko stało się jasne.

Teściowa skinęła mi krótko głową, uściskała męża i pobiegła zająć się dzieckiem. Na córkę nawet nie spojrzała, choć przywitała mnie dość głośno. Zniknęła możliwość, że teściowa jej nie usłyszała.

Córka poszła do swojego pokoju i siedziała tam podczas naszej wizyty. Teściowa nawet nie zaproponowała jej drinka, chociaż nalała nam wszystkim herbaty. Nawet nie zawołała Maszy. To byłoby niegrzeczne i dziwne, gdybym tak wyszła, pomyślałam wtedy. Teraz robię sobie wyrzuty. Powinnam była zabrać córkę i syna, wrócić do domu i zignorować również tę babcię.

Moja teściowa nigdy o nic nie pytała swojej wnuczki. Interesowała się postępami Maszy, jej osiągnięciami, pytała o wszystko. Wiedziałam, że za pośrednictwem wnuczki teściowa próbowała nawet dowiedzieć się, co dzieje się w domu. Między mną a moim mężem. Ale dla dobra wnuka postanowiła zrezygnować nawet z tak cennego źródła informacji.

- "Dlaczego ignorujesz Maszę?", zapytałam ją bez ogródek, czekając, aż mój mąż i córka wejdą do kuchni, "co zrobiła źle?".

- "Ja?" moja teściowa włączyła telefon komórkowy. Rozmowa nie wyszła - zajęła stanowisko i zaprzeczyła wszystkiemu, co powiedziałam.

W rezultacie wróciliśmy do domu bez rozwiązania sprawy. Moja córka rozpłakała się w samochodzie. Serce mi pękało. Spojrzałam na męża - milczał, jakby niczego nie zauważył. Postanowiłam porozmawiać z nim w domu i wzięłam córkę za rękę.

Jednak rozmowa z mężem nie tylko nie pomogła, ale wręcz pogorszyła sytuację. W domu uspokoiłam córkę i wyjaśniłam, że babcia się myli. Dziecko rozpłakało się, uspokoiło i powiedziało:

- "Nie chcę już do niej chodzić. Ciężko mi być tam, gdzie nie jestem kochana".

Serce pękło mi ponownie na te słowa. Położyłam córkę do łóżka i ze złością poszłam do męża.

- Co robi twoja matka? Dlaczego obraża Maszę?

- "Obraża?" - powtórzył mój mąż i zaśmiał się paskudnie.

Wyraził swoją opinię: nie można obrazić 13-letniego dziecka. Masza powinna już umieć się bronić.

- Czy musi bronić się przed własną babcią?

- Nie musisz mówić takich rzeczy. Nikt jej nie atakuje.

Krótko mówiąc, mój mąż uważa, że moje dziecko powinno bronić się przed dorosłym. Nigdy nie prosiłam teściowej, żeby traktowała moją wnuczkę z uwielbieniem czy dawała jej prezenty. To była zwykła, normalna ludzka postawa. Tak było, zanim urodziłam syna.

Jestem zszokowana zachowaniem mojej teściowej. Zbliża się do emerytury, a ona postanowiła pobawić się z nastolatkiem. Dlaczego zrobiła to Maszy?

Nie mam odwagi na drugą rozmowę - boję się, że teściowa powie mi wprost, że nie potrzebuje już swojej wnuczki. W końcu ma własne dziecko. A Masza jest teraz tylko dziewczynką, a nie wnuczką.

Mój mąż wyraził swoje stanowisko jasno i jednoznacznie - nie stanie w obronie swojej córki. Po raz pierwszy w moim małżeństwie pomyślałam o rozwodzie. Zastanawiam się, o jakiej adopcji mówił? To było po prostu śmieszne.