Według moich obliczeń mieli przyjść i wręczyć nowożeńcom kopertę z ogromną sumą pieniędzy. Często zapraszaliśmy tych krewnych na różne imprezy, aby otrzymać od nich dobre prezenty.

Moja córka była przeciwna zapraszaniu ich: "Mamo, dlaczego mielibyśmy to robić, oni tak naprawdę nie są naszymi krewnymi. Tak naprawdę nie komunikujemy się z nimi, pamiętamy o nich tylko w święta. Czuję się nawet nieswojo w ich obecności.

- Ale kiedy przyjdą i dadzą ci miły prezent, poczucie wstydu zniknie w jednej chwili.

Mogą dać ci pieniądze, może wystarczy na bilety nad morze, a może sami dadzą ci bony. Nie kłóć się ze mną, na pewno ich zaprosimy - powiedziałam.

Miałam oczywiście nadzieję, że moi krewni przyniosą wartościowy prezent, w końcu nigdy mnie nie zawiedli pod tym względem. W dniu ślubu wszyscy byliśmy spięci. Chcieliśmy, aby wszystko poszło zgodnie z planem.

Popularne wiadomości teraz

„Zostałam tylko po to, żeby spojrzeć w twoją kłamliwą twarz i powiedzieć, że nie masz już rodziny: pobiegłam się spakować”

"Czekałam na rozwód. Były mąż próbował wrócić, ale byłam nieugięta. Wyprosiłam go. Dobrze mi bez niego"

„Zmęczona sprzątaniem, zaproponowałam, żebyśmy pojechali do niego. Po kilku minutach szliśmy do jego mieszkania. Spodziewałam się zastać tam bałagan”

W Polsce 19-latka znalazła w lesie dziecko: niecodzienna historia, która przybrała nowy obrót

Moja córka wyglądała przepięknie. Biała suknia, długi welon i delikatny makijaż podkreślały jej naturalne piękno. Prowadzący pogratulował nowożeńcom, a rodzice pana młodego od razu przedstawili swoją niespodziankę.

Podarowali synowi i synowej dwupokojowy apartament w centrum miasta. Nie mogliśmy dać tak drogich prezentów, więc zdaliśmy się na krewnych.

Po części oficjalnej i tańcach przyszedł czas na prezenty dla gości. Kiedy jeden z krewnych wyciągnął kopertę z pieniędzmi, moje oczy rozszerzyły się. Wzięłam kopertę od prowadzącego i zaczęłam liczyć pieniądze.

Myślałam o podróży dzieci na Malediwy, ale wystarczyło tylko na nędzną Turcję. "No i proszę" - pomyślałam. Byłam bardzo zła, więc poszłam do moich krewnych i powiedziałam im o wszystkim, co myślałam: "Wstydź się!

"Przyszliśmy do ciebie z całego serca, a wy oszczędziliście nam pieniędzy. Gdybyście dali nam kilka tysięcy więcej, nie bylibyśmy biedni" - krzyczałam.

Poczuli się urażeni. Wstali, wzięli prezent i wyszli. Nie spodziewałam się tego, myślałam, że przynajmniej zostawią mi trochę pieniędzy.