Wyszłam za mąż za mojego ukochanego, a po uroczystości zamieszkałam z nim, a raczej z jego rodzicami.
Na początku było trochę trudno, czułam się nieswojo, ale starałam się dołączyć do nowej rodziny. Później zaszłam w ciążę i poszłam na urlop macierzyński, a wtedy relacje zaczęły się pogarszać z dnia na dzień.
Największym problemem była dla mnie teściowa - liczyła każdy wydany przeze mnie grosz, jeśli kupowałam ubrania, teściowa mówiła, że powinnam oszczędzać, bo jej syn pracuje sam, tym bardziej, że nie wychodziłam z domu. Mój mąż wolał się nie wtrącać.
Oczywiście nie podobało mi się to, bo uważam, że jego matka nie powinna liczyć ile mamy pieniędzy w rodzinnym budżecie.
Kiedy syn poszedł do szkoły, przeprowadziliśmy się do mieszkania, które zostawiła mi babcia. Moi rodzice przezornie zarejestrowali je na swoje nazwiska, najwyraźniej chcąc uchronić mnie przed podziałem majątku w przypadku rozwodu.
Męża to nie obchodziło, ale teściowa powiedziała, że jej syn nie jest właścicielem, więc nie ma obowiązku nic robić. A mieszkanie nie było w najlepszym stanie, wymagało remontu. Rodzice mi w tym pomogli. Okazało się, że zapewniłam rodzinie miejsce do życia, a on żył ze wszystkiego, co było gotowe.
Popularne wiadomości teraz
Wiele lat później nasz syn ożenił się i mieszkamy osobno. Podczas kwarantanny mój mąż został zwolniony z pracy, a ja czułam się trochę zawstydzona, ponieważ wiedziałam, że nie będę w stanie zaspokoić jego zachcianek. Kiedy nalegałam na znalezienie pracy, powiedział, że pomoże swojemu przyjacielowi w garażu i obiecał zapłacić.
Nigdy nie zobaczyłam pieniędzy, ale często wracał do domu pijany. Ostatnią kroplą przepełniającą czarę goryczy było to, że zapytał mnie, kiedy dostanę pensję, bo musi spłacić swój dług. Byłam oszołomiona jego bezczelnością i zapytałam, dlaczego bierze pieniądze, skoro nie ma nic do spłacenia.
Odpowiedź była po prostu oryginalna: "Dlaczego miałbym odmawiać sobie wszystkiego?". Następnie postawiłam mu ultimatum dotyczące oddzielnych posiłków. Natychmiast poskarżył się matce. Kiedy moja teściowa przyszła dać mi nauczkę, zaproponowałam jej, że będzie utrzymywać mojego syna ze swojej emerytury, jeśli okaże współczucie.
Od prawie roku teściowa przynosi jedzenie mojemu mężowi i za każdym razem próbuje ugotować coś pysznego, aby pokazać mi, że je jeszcze lepiej beze mnie. Nie wiem skąd bierze na to pieniądze, ani jak długo to potrwa, ale nie tyle teściowa (w końcu jest matką) mi imponuje, co mąż.
Czy to nie wstyd siedzieć w domu i utrzymywać starą matkę? A teraz zastanawiam się, po co mi on w ogóle potrzebny. Mieszkanie jest moje, niech się wprowadzi do rodziców, żeby moja matka nie musiała jeździć po całym mieście. Za jakiś czas złożę pozew o rozwód, nawet jeśli znajdzie pracę. Nie chcę już z nim mieszkać. Co o tym sądzisz?
