Wszystkie koleżanki na podwórku cieszyły się z jej szczęścia, a niektóre były nawet zazdrosne. Syn Anny był bardzo zamożnym człowiekiem i stać go było na zapewnienie matce godnej starości.

Ale to nie było takie proste, nie zamierzał zabierać matki do siebie, miał rodzinę, a matka nie była częścią jego planów, więc rozwiązał problem w inny sposób.

W dniu, w którym przybył do domu matki, była ona bardzo szczęśliwa: "No, Michał, jedźmy do wnuków, przygotowałam już dla nich prezenty, zobacz".

Wtedy Michał spojrzał na nią zimnym wzrokiem i powiedział: "Mamo, pojedziesz do domu opieki, tam jest dużo takich jak ty, a my jedziemy na wycieczkę i nie mamy czasu się tobą zajmować, sprzedam mieszkanie albo przyjmę lokatorów, jeszcze nie zdecydowałem".

I wtedy staruszka zrozumiała, że jej zwykłe życie się skończyło, że jej własny syn traktuje ją jak bezużyteczną rzecz: "Michał, ja cię wychowałam, a ty mnie tak traktujesz". "Czego nie zrobiłam, kiedy byłam młoda, czy nie dałam ci całej mojej miłości i siły?"

Popularne wiadomości teraz

„Życie nauczyło mnie, że czasami nieznajomi są drożsi niż rodzina: nawet wstyd im o tym mówić”

'Nadszedł czas, abyś opuściła urlop macierzyński. Nie jestem bankomatem. Tylko wiesz, na co wydać. Idź do pracy i naucz się ubiezpieczać”

"Czekałam na rozwód. Były mąż próbował wrócić, ale byłam nieugięta. Wyprosiłam go. Dobrze mi bez niego"

"Przeprowadziłam się do jego mieszkania. Zaczęłam gospodarzyć, niektóre rzeczy wyrzuciłam. Widziałam, że mąż się złości, ale nic nie mówił"

"Mamo, to już nie te czasy co kiedyś, dzieci mają prawo żyć jak chcą, pakujmy się i jedźmy" - powiedział syn.

Anna powoli spakowała swoje rzeczy i wyjechała do domu opieki, a jej ostatnie słowa do syna brzmiały następująco: "Życie, podobnie jak ludzie, nie zawsze traktuje nas tak, jak na to zasługujemy, ale istnieje złota zasada: własny przykład jest najlepszą nauką dla przyszłych pokoleń. Myślę, że twoje dzieci właśnie to zrobią".