"Mamo, kiedy wrócisz z podróży, mam dość czekania, proszę wróć..." mówił przez łzy. Mały Wojciech spał spokojnie obok niego, chyba śnił o mamie, bo uśmiechał się bardzo delikatnie. W pokoju obok spał pijany ojciec, który niedawno wrócił z baru.

Dwa lata temu moja mama wyjechała w sprawach osobistych, a my jemy to, co Bóg nam ześle, chyba że tata wyda resztę w barze.

Teraz nie mam butów, a chcę iść do szkoły. Na razie chodzę w tym, co mam, zginając tylko palce. Dobrze, że sąsiadka dała nam trochę ubrań po swoich starszych dzieciach.

Rano, kiedy Michał się obudził, nakarmił brata i poszedł z nim na spacer do lasu, żeby zobaczyć, czy znajdą jakieś jagody i coś zjeść. W połowie drogi dogonił ich przyjaciel Michała i powiedział, że przyjechała jego mama.

Chłopiec stał nieruchomo, nie mogąc uwierzyć, że ten dzień wreszcie nadszedł. Potem wziął młodszego brata za rękę i powoli poszedł do domu. Nie mógł biec, jego stopy były spuchnięte od niewygodnych butów.

Popularne wiadomości teraz

„Obchody naszej rocznicy ślubu z Adamem prawie zakończyły się rozwodem. Tak spędziliśmy nasz rodzinny czas”

„Wolałbym wyrzucić te pieniądze i nie dawać ich tobie. Gdzie była twoja głowa, kiedy wybierałaś mi zięcia: teraz siedzisz w biedzie”

„Wybacz mi, moje dziecko, że nie chciałam cię widzieć z wizytą i nigdy nie powiedziałam dobrego słowa, miałam ku temu swoje powody”

„Gdyby nie moi rodzice, wasz syn i ja przeprowadzilibyśmy się do kartonowego pudła. Nie mógł kupić chleba do domu, nie mówiąc już o mieszkaniu"

Kiedy dzieci dotarły do domu, zobaczyły swoją matkę, przytuliły ją mocno i płakały. Kobieta również nie powstrzymywała emocji, jej łzy lały się strumieniami. "Już nigdy was nie opuszczę, moje drogie".

Na horyzoncie pojawił się również pogrążony w żałobie ojciec. Matka nie mogła się powstrzymać przed powiedzeniem mu, żeby się stąd wynosił, a on odwrócił się i odszedł pijany.

Anna, imię matki chłopców, wróciła do domu ze szpitala, była bardzo chora i walczyła o życie dla dobra swoich dzieci. Teraz zdała sobie sprawę, że jej walka się nie skończyła.

Posprzątała dom, pościeliła łóżko, wykąpała dzieci. Palce Michała były na tyle spuchnięte, że ubrała synów, wzięła Michała na ręce i zaniosła do sklepu. Radość dzieci nie znała granic. Michał w końcu dostał buty i nowe ubrania do szkoły.

Życie stawało się lepsze i tym razem dzieci zasnęły bez łez i z uśmiechem na twarzach, a Anna długo nie mogła zasnąć, patrząc na swoich chłopców...